Η κατάντια του ελληνικού ποδοσφαίρου οφείλεται στο γεγονός ότι διοικείται από άχρηστους ανθρώπους. Αυτό λέει η κοινή λογική. Όμως ας μπούμε λίγο στην ψυχολογία αυτών των ανθρώπων εξετάζοντας το πως καταλήξαμε ως εδώ...
Αρχικά ας ξεκινήσουμε με ένα παράδειγμα. Ας φανταστούμε ένα άνθρωπο πολύ άσχημο ο οποίος δεν μπορεί να βρει γκόμενα με τίποτα. Αυτός ο άνθρωπος όμως θέλει να κάνει σεξ με γυναίκα. Τι κάνει αυτός ο άνθρωπος; Πως θα καταφέρει να πετύχει αυτό που θέλει; Πως μπορεί ένας άνθρωπος που είναι "ανίκανος" να ρίξει γυναίκα να καταφέρει τελικά να κάνει σεξ;
Μα φυσικά η λύση είναι απλή και είμαι σίγουρος πως όλοι θα την έχετε σκεφτεί. Ο άνθρωπος αυτός μπορεί να πάει σε Οίκο Ανοχής (Μπουρδέλο). Το ερώτημα όμως είναι: Είναι σίγουρο πως μπορεί να πάει; Η απάντηση είναι πως αν έχει τα απαραίτητα χρήματα τότε ναι. Μπορεί. Έτσι λοιπόν ένας "ανίκανος" να βρει γυναίκα για σεξ, μέσω του χρήματος, μετατρέπεται σε ικανός. (1 το κρατούμενο)
Ας σκεφτούμε τώρα τον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Σκεφτείτε έναν χοντρό πρόεδρο ομάδας, η οποία να χάνει εκτός έδρας από τον αιώνιο αντίπαλο με σκορ 2-1. Σκεφτείτε η ίδια ομάδα, μέσα στην ίδια χρονιά να παίζει πάλι με τον αιώνιο αντίπαλο, αυτή τη φορά εντός έδρας, και ενώ το ματς είναι ισόπαλο, να τρώει γκολ στο 82' και να γίνεται το σκορ 1-2 υπέρ του αντιπάλου....
Ας κάνουμε μία προσπάθεια να μπούμε στην ψυχοσύνθεση αυτού του ανθρώπου. Πόσο έντονος μπορεί να είναι ο πανικός που θα νιώθει εκείνη την στιγμή; Πόσο μεγάλη ανακούφιση θα ένιωθε αυτός ο άνθρωπος εάν εκείνη την στιγμή ερχόταν κάποιος σαν από μηχανής θεός και ακύρωνε το γκολ ως οφσάιντ; Πόσο πολύ θα το ήθελε αυτό να συμβεί και πόσες χάρες θα μπορούσε να κάνει σε όποιον του υποσχόταν πως μπορεί να τον βοηθήσει; Όλοι μας νομίζω πως μπορούμε να τον νιώσουμε αυτόν τον άνθρωπο.
Σε αυτό το παράδειγμα, έχουμε έναν άνθρωπο "ανίκανο" να κερδίσει τον αιώνιο αντίπαλο, κάτι σαν τον ανίκανο να πηδήξει γυναίκα του προηγούμενου παραδείγματος. Τι είπαμε ότι χρειάζεται ένας "ανίκανος" για να μετατραπεί σε ικανός και να πετύχει τα όνειρά του; Το χρήμα! Αυτό είναι το μέσον για να νικήσει ο χειρότερος. Αυτό είναι το μέσον γενικότερα για κάθε άχρηστο άνθρωπο να καταφέρει να πετύχει αυτά που με την αξία του δεν μπορεί.
Έτσι λοιπόν ο χοντρός πρόεδρος της ομάδας που αναφέραμε, μέσω του χρήματος πετυχαίνει την ακύρωση ενός κανονικού γκολ και αγοράζει επιπλέον και ένα γκολ υπέρ της ομάδας του στο 91' και παίρνει το ματς με 2-1. Την συνέχεια ο καθένας μπορεί να την φανταστεί. Θριαμβολογίες, αλαζονικές δηλώσεις και ένα κοπάδι πρόβατα παρόμοιου IQ να χαίρεται και να βαράει ποδοσφαιριστές. Ωραία πράματα.
Μα κάτσε, θα μου πείτε. Και στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο υπάρχει χρήμα, αλλά τέτοιες παράγκες και στησίματα δεν βλέπουμε. Όσοι όντως έχετε αυτή την απορία, τότε απλώς παραβλέψατε μια βασική παράμετρο του κανόνα της 3ης παραγράφου. Με σκέτο το χρήμα δεν κάνεις τίποτα. Για καταφέρει το χρήμα να σου δώσει αυτά που ζητάς και δεν μπορείς μόνος σου να πετύχεις, θα πρέπει να απευθυνθείς αποκλειστικά σε Μπουρδέλο! Και τέτοιο ΕΙΝΑΙ το ελληνικό κράτος και το ελληνικό ποδόσφαιρο, οπότε ο χοντρός πρόεδρος έχει όλες τις προδιαγραφές να χτίσει δυναστεία και να νιώσει βασιλιάς ικανοποιώντας κάθε παιδικό του κόμπλεξ! Άλλωστε ο Δώνης το είπε ξεκάθαρα:
Αρχικά ας ξεκινήσουμε με ένα παράδειγμα. Ας φανταστούμε ένα άνθρωπο πολύ άσχημο ο οποίος δεν μπορεί να βρει γκόμενα με τίποτα. Αυτός ο άνθρωπος όμως θέλει να κάνει σεξ με γυναίκα. Τι κάνει αυτός ο άνθρωπος; Πως θα καταφέρει να πετύχει αυτό που θέλει; Πως μπορεί ένας άνθρωπος που είναι "ανίκανος" να ρίξει γυναίκα να καταφέρει τελικά να κάνει σεξ;
Μα φυσικά η λύση είναι απλή και είμαι σίγουρος πως όλοι θα την έχετε σκεφτεί. Ο άνθρωπος αυτός μπορεί να πάει σε Οίκο Ανοχής (Μπουρδέλο). Το ερώτημα όμως είναι: Είναι σίγουρο πως μπορεί να πάει; Η απάντηση είναι πως αν έχει τα απαραίτητα χρήματα τότε ναι. Μπορεί. Έτσι λοιπόν ένας "ανίκανος" να βρει γυναίκα για σεξ, μέσω του χρήματος, μετατρέπεται σε ικανός. (1 το κρατούμενο)
Ας σκεφτούμε τώρα τον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Σκεφτείτε έναν χοντρό πρόεδρο ομάδας, η οποία να χάνει εκτός έδρας από τον αιώνιο αντίπαλο με σκορ 2-1. Σκεφτείτε η ίδια ομάδα, μέσα στην ίδια χρονιά να παίζει πάλι με τον αιώνιο αντίπαλο, αυτή τη φορά εντός έδρας, και ενώ το ματς είναι ισόπαλο, να τρώει γκολ στο 82' και να γίνεται το σκορ 1-2 υπέρ του αντιπάλου....
Ας κάνουμε μία προσπάθεια να μπούμε στην ψυχοσύνθεση αυτού του ανθρώπου. Πόσο έντονος μπορεί να είναι ο πανικός που θα νιώθει εκείνη την στιγμή; Πόσο μεγάλη ανακούφιση θα ένιωθε αυτός ο άνθρωπος εάν εκείνη την στιγμή ερχόταν κάποιος σαν από μηχανής θεός και ακύρωνε το γκολ ως οφσάιντ; Πόσο πολύ θα το ήθελε αυτό να συμβεί και πόσες χάρες θα μπορούσε να κάνει σε όποιον του υποσχόταν πως μπορεί να τον βοηθήσει; Όλοι μας νομίζω πως μπορούμε να τον νιώσουμε αυτόν τον άνθρωπο.
Σε αυτό το παράδειγμα, έχουμε έναν άνθρωπο "ανίκανο" να κερδίσει τον αιώνιο αντίπαλο, κάτι σαν τον ανίκανο να πηδήξει γυναίκα του προηγούμενου παραδείγματος. Τι είπαμε ότι χρειάζεται ένας "ανίκανος" για να μετατραπεί σε ικανός και να πετύχει τα όνειρά του; Το χρήμα! Αυτό είναι το μέσον για να νικήσει ο χειρότερος. Αυτό είναι το μέσον γενικότερα για κάθε άχρηστο άνθρωπο να καταφέρει να πετύχει αυτά που με την αξία του δεν μπορεί.
Έτσι λοιπόν ο χοντρός πρόεδρος της ομάδας που αναφέραμε, μέσω του χρήματος πετυχαίνει την ακύρωση ενός κανονικού γκολ και αγοράζει επιπλέον και ένα γκολ υπέρ της ομάδας του στο 91' και παίρνει το ματς με 2-1. Την συνέχεια ο καθένας μπορεί να την φανταστεί. Θριαμβολογίες, αλαζονικές δηλώσεις και ένα κοπάδι πρόβατα παρόμοιου IQ να χαίρεται και να βαράει ποδοσφαιριστές. Ωραία πράματα.
Μα κάτσε, θα μου πείτε. Και στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο υπάρχει χρήμα, αλλά τέτοιες παράγκες και στησίματα δεν βλέπουμε. Όσοι όντως έχετε αυτή την απορία, τότε απλώς παραβλέψατε μια βασική παράμετρο του κανόνα της 3ης παραγράφου. Με σκέτο το χρήμα δεν κάνεις τίποτα. Για καταφέρει το χρήμα να σου δώσει αυτά που ζητάς και δεν μπορείς μόνος σου να πετύχεις, θα πρέπει να απευθυνθείς αποκλειστικά σε Μπουρδέλο! Και τέτοιο ΕΙΝΑΙ το ελληνικό κράτος και το ελληνικό ποδόσφαιρο, οπότε ο χοντρός πρόεδρος έχει όλες τις προδιαγραφές να χτίσει δυναστεία και να νιώσει βασιλιάς ικανοποιώντας κάθε παιδικό του κόμπλεξ! Άλλωστε ο Δώνης το είπε ξεκάθαρα:
Και για να μην ζούμε με ψευδαισθήσεις, δυστυχώς το ελληνικό ποδόσφαιρο διοικείται στην πλειοψηφία του από ΑΧΡΗΣΤΟΥΣ ανθρώπους που απλά έχουν χρήμα και κάνουν την ανάγκη τους σε αυτό το μπουρδέλο. Όσο το σύστημα υποστηρίζει τα μπουρδέλα και του νταβατζήδες να μην περιμένετε προκοπή. Το πρόβλημα δεν είναι στα πρόσωπα αλλά στους ρόλους που έχουν αυτά τα πρόσωπα. Εκτός λοιπόν από τα πρόσωπα, θα πρέπει να αλλάξουν και οι ρόλοι. Και με πιο απλά λόγια; Θα πρέπει να πάψει να συνδέεται ο αθλητισμός με το χρήμα και θα πρέπει επίσης να πάψει να είναι επάγγελμα.
Αλλά θα μου πείτε, για να γίνει αυτό θα πρέπει να αλλάξουν πολλά περισσότερα στην κοινωνία μας...
ΥΓ 1: Μην πιστέψει κανείς πως η Ευρώπη δεν είναι μπουρδέλο επειδή άφησα αυτό να εννοηθεί πιο πριν. Σκεφτείτε πως ίσως εκεί πρόκειται για ένα μπουρδέλο πολυτελείας με πολύ καλή βιτρίνα που παραπέμπει σε κάτι διαφορετικό...
ΥΓ 2: Θα επανέλθω με σοβαρότερη ανάρτηση επί του θέματος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου