Welcome Message

Η ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ....

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011

Σκέψεις περί Δημοκρατίας: Μέρος 2ο


Έχω πει στο παρελθόν πως είμαι υποστηρικτής ενός αμεσοδημοκρατικού πολιτικού συστήματος, επειδή θεωρώ πως το παρόν σύστημα δεν είναι δημοκρατικό. Τώρα θα προσπαθήσω να μιλήσω πιο αναλυτικά ως προς αυτό το θέμα, χωρίζοντας το θέμα σε 3 αναρτήσεις. Σε αυτή την ανάρτηση θα προσπαθήσω να αναλύσω πως ονειρεύομαι την άμεση δημοκρατία:

ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ένα αμεσοδημοκρατικό πολίτευμα θα μπορούσε να εφαρμοστεί είτε με την ύπαρξη κομμάτων (αλλά με πολύ διαφορετικό τρόπο λειτουργίας από τον σημερινό), είτε χωρίς την ύπαρξη κομμάτων. Προσωπικά ονειρεύομαι μία κοινωνία χωρίς κόμματα και οι λόγοι είναι οι εξής:

  • Δεν μου αρέσει το μάντρωμα ιδεών. Τα κόμματα αποτελούνται από πολλά άτομα τα οποία θα είναι μέλη τους. Θεωρώ λοιπόν πως δεν είναι δυνατόν όλα αυτά τα μέλη να συμφωνούν σε όλες τις θέσεις του κόμματος. Ακόμα και αν είναι όμοιας ιδεολογίας (πχ καπιταλιστές ή κομμουνιστές) δεν είναι δυνατόν να συμφωνούν σε όλα. Ένας καπιταλιστής μπορεί να είναι υπέρ της δημόσιας υγείας ή παιδείας. Ένας πιο έντονα καπιταλιστής μπορεί να είναι κατά κάθε τι δημόσιου. Τίποτα δεν είναι άσπρο ή μαύρο.
  • Δεν μου αρέσει η έννοια της "ομάδας", όταν απλώς ψάχνουμε να λύσουμε ένα πρόβλημα. Συνήθως το να ανήκεις σε μία ομάδα (κόμμα) οδηγεί τις μάζες σε φανατισμό και σε επίμονη υποστήριξη αυτής της ομάδας, κλείνοντας (αντί να ανοίγει) το μυαλό. Αυτό το φαινόμενο παρατηρείται παντού. Είναι ένα γονίδιο που το έχει ο άνθρωπος και η ένταξή του σε κάποια ομάδα, αναπτύσσει αυτό το γονίδιο.
  • Δεν μου αρέσει αυτός ο σκληρός ανταγωνισμός που έχουν τα κόμματα μεταξύ τους. Δεν μου αρέσει που νοιάζονται περισσότερο για να συλλέξουν ψήφους, παρά για να ανακαλύψουν την καλύτερη δυνατή λύση σε ένα πρόβλημα. Από ένα σημείο και μετά η ιδεολογία γίνεται αυτοσκοπός αντί να είναι το καλό του κόσμου.
  • Δεν μου αρέσει η έννοια της νίκης και της ήττας όταν μιλάμε για αποφάσεις του λαού για το καλό της κοινωνίας. Δεν αντέχω να ακούω για νικητές και χαμένους στις εκλογές και δεν αντέχω να βλέπω τα κόμματα να πανηγυρίζουν επειδή ο κόσμος τους εξέλεξε. Προτιμώ νικητής να αναδεικνύεται μία πρόταση-άποψη και όχι ένας άνθρωπος ή μία ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι θα έχουν κερδίσει κάτι από αυτό (κάποια έδρα ή θέση).
Ωραία, και αν δεν έχουμε κόμματα, τότε τι θα έχουμε;

Θα έχουμε απόψεις και προτάσεις του κάθε πολίτη ή κάποιων ειδικών εάν πρόκειται για ζήτημα που απαιτεί ιδιαίτερες γνώσεις.

Πιο συγκεκριμένα θα το εξηγήσω παρακάτω. Ας ξεκινήσω λοιπόν την περιγραφή ενός τέτοιου πολιτεύματος.

1. ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

Αρχικά πιστεύω πως η τοπική αυτοδιοίκηση θα πρέπει να έχε αυξημένες αρμοδιότητες. Θα χωριστούμε σε πόλεις των 10000 ατόμων περίπου, οι οποίες θα οργανωνόνται με δημοκρατικές διαδικασίες.

Οτιδήποτε αφορά τους κατοίκους της κάθε περιοχής και μόνο, θα διαπραγματεύεται και θα αποφασίζεται από τους 10000 πολίτες της περιοχής και μόνο. Αυτό θα πραγματοποιείται είτε με ψηφοφορίες μέσω διαδικτύου, είτε με συγκέντρωση και συζήτηση όλων των κατοίκων της περιοχής, εάν πρόκειται για ένα σοβαρότερο ζήτημα.

Οι δουλειές και εργασίες που θα αφορούν τον τόπο-γειτονιά, θα αποφασίζονται από αυτές τις συνελεύσεις, ενώ τα αιτήματα-προτάσεις για κάποια εργασία θα μπορούν να τίθενται από τον καθένα (κάτι τέτοιο θα είναι εύκολο όταν μιλάμε για τόσο μικρό αριθμό ανθρώπων). Οι προτάσεις αρχικά θα τίθενται στο διαδίκτυο, όπου θα αποστέλλεται αυτομάτως ενημέρωση σε όλους τους "δημότες" της περιοχής και αν λάβει έναν συγκεκριμένο αριθμό αποδοχής, τότε θα καλείται συγκέντρωση για συζήτηση αυτού του θέματος, ή αν πρόκειται για κάτι απλό, θα μπορεί να ψηφίζεται απευθείας στο διαδίκτυο.

Για οτιδήποτε άλλα διοικητικά και διαδικαστικά θέματα όπου θα επιβάλλεται να σπαταλούν συγκεκριμένο χρόνο μία ομάδα των "δημοτών" (όπου και αν αυτό χρειάζεται) θα αναλαμβάνουν άνθρωποι μέσω κλήρωσης, οι οποίοι θα παίρνουν έναν μισθό που θα έχει συναποφασίσει το σύνολο των "δημοτών". Εννοείται πως εάν δεν κάνουν καλά την δουλειά τους θα είναι άμεσα ανακλητοί και αυτοί με την συλλογή συγκεκριμένου αριθμού υπογραφών.

2. ΒΟΥΛΗ

Εφόσον χωρίσαμε την χώρα σε περιοχές των 10000 κατοίκων ανα περιοχή, και εφόσον η Ελλάδα αποτελείται χοντρικά από 10 εκατομμύρια ανθρώπους, άρα αυτό σημαίνει πως θα έχουμε χίλιες (1000) τέτοιες περιοχές, που για να συνεννοούμαστε, από δω και πέρα θα τις αποκαλούμαι "δήμους".

Η βουλή λοιπόν θα αποτελείται από 1000 "βουλευτές" οι οποίοι θα είναι εκπρόσωποι (και όχι αντιπρόσωποι) των κατοίκων των 1000 δήμων. Οι βουλευτές αυτοί θα υπάρχουν για τα "εθνικά" ζητήματα ή για ζητήματα κοινής πολιτικής για όλους τους δήμους, όπου δεν θα είναι βολικό το να έχουν διαφορετική πολιτική ο κάθε δήμος ξεχωριστά.

Πως όμως θα γίνεται αυτό πρακτικά;

Καταρχάς η οποιαδήποτε συζήτηση που θα γίνεται μέσα στη βουλή θα βιντεοσκοπείται, ενώ ταυτόχρονα θα καταγράφονται και πρακτικά για το τι ειπώθηκε και τι συζητήθηκε, ώστε ο καθένας να μπορεί να παρακολουθήσει και να κρίνει άμεσα εάν όντως ο εκπρόσωπος της περιοχής του, λειτουργεί πράγματι σαν εκπρόσωπος.

Για την αποφυγή δημιουργίας κλίκας και διαφθοράς, αυτοί οι εκπρόσωποι θα αναδεικνύονται με κλήρωση και θα αλλάζουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα, ενώ θα είναι δυνατόν να αλλάξουν και νωρίτερα εάν ένα σημαντικό ποσοστό των δημοτών κρίνει πως δεν εκπροσωπείται σωστά από αυτόν τον άνθρωπο. Για κάθε κίνηση αυτών των βουλευτών θα υπάρχει φυσικά πλήρης διαφάνεια, εκτός από ελάχιστες ίσως περιπτώσεις όπου θα απαιτείται άκρα μυστικότητα.

Ποιος ο ρόλος της βουλής;

Ο ρόλος της βουλής θα είναι κυρίως για θέματα νόμων, αλλά και για θέματα στρατού και της γενικότερης οργάνωσης κάποιων θεσμικών οργάνων όπως τα δικαστήρια. Τα μικρά και διαδικαστικά θέματα θα τα συναποφασίζουν οι 1000 μεταξύ τους, ενώ για τα σοβαρότερα ζητήματα, ο σκοπός τους θα είναι να βάλουν στο τραπέζι τις προτάσεις τους (δηλαδή τις προτάσεις των "δημοτών" που εκπροσωπούν) και στο τέλος να τις θέσουν υπό διαδικασία δημοψηφίσματος. Αυτό θα μπορεί να γίνει και για λιγότερο σοβαρά ζητήματα εάν ένα συγκεκριμένο ποσοστό υπογραφών συγκεντρωθεί.

Για ζητήματα τα οποία απαιτούν άκρα μυστικότητα (αν υπάρχουν τέτοια), θα εκλέγονται βάση ψηφοφορίας, άνθρωποι οι οποίοι θα αναλαμβάνουν ως αντιπρόσωποι που θα εμπιστεύεται ο λαός και φυσικά θα είναι και αυτοί άμεσα ανακλητοί.

3. ΟΜΑΔΕΣ ΕΙΔΙΚΩΝ

Τέλος στην δική μου "ιδανική κοινωνία" θα υπάρχουν και κάποιες ομάδες ειδικών. Πρόκειται για ομάδες οικονομολόγων, ψυχολόγων, δικηγόρων, ιατρών, περιβαλλοντολόγων, μηχανικών, πολιτικών μηχανικών κλπ, οι οποίοι θα έχουν τον εξής ρόλο:

Θα αναλαμβάνουν να ενημερώνουν τον κόσμο για τις τελευταίες εξελίξεις στους τομείς με τους οποίους ασχολούνται, θα αναλύουν καταστάσεις ώστε να γίνουν περισσότερο κατανοητές στον κόσμο, θα προτείνουν λύσεις για διάφορα προβλήματα (για παράδειγμα θα μπορούν διαφορετικοί οικονομολόγοι να προτείνουν διαφορετικές λύσεις μεταξύ τους) και αυτές οι προτάσεις φυσικά στο τέλος θα καταλήγουν σε δημοψήφισμα από τον λαό. Αυτό θα συμβαίνει είτε σε τοπικό (δημοτικό) επίπεδο, είτε σε εθνικό.

Επίσης αυτοί οι "ειδικοί" θα έχουν χρέος να ενημερώνονται για τις προτάσεις και επιθυμίες του κόσμου (που θα τις εκφράζει μέσω των εκπροσώπων είτε μέσω συλλογής υπογραφών), και να δίνουν επιστημονικές απαντήσεις ως προς το αν είναι εφικτό να πραγματοποιηθεί η επιθυμία του κόσμου και πως.

Για παράδειγμα, εάν η επιθυμία του κόσμου είναι η δημιουργία μετρό από την Α περιοχή μέχρι την Β, τότε ο αντίστοιχος "ειδικός" θα πρέπει να εξετάσει αυτό το ενδεχόμενο και να παρουσιάσει κάτι σαν έκθεση όπου θα αναφέρεται αναλυτικά πως και αν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο, ή θα ενημερώνει τον κόσμο για την πιθανότητα πιο συμφέρουσας επιλογής, όπως πχ να δημιουργηθεί τραμ αντί για μετρό, επειδή ξέρω γω θα είναι οικονομικότερο και το ίδιο γρήγορο ή τόσα λεπτά πιο αργό.

Με λίγα λόγια, οι ειδικοί δεν θα υπάρχουν για να εξουσιάζουν, θα υπάρχουν για να διαφωτίζουν τον κόσμο και να τον βοηθάνε. Η απόφαση πάντα θα έρχεται από τον λαό.

Για την αποφυγή επιρροής του λαού από τους "ειδικούς" για συμφέρον των "ειδικών", αυτοί οι "ειδικοί" θα βγαίνουν από κλήρωση. Για παράδειγμα, οι οικονομολόγοι που κατοικούν στον δήμο Α, θα αναλαμβάνουν ζητήματα του δήμου Β (που τους έχει ανατεθεί μέσω κλήρωσης), ώστε να μην έχουν προσωπικό συμφέρον να προωθήσουν μία συγκεκριμένη πρόταση, ενώ ο αριθμός των ειδικών που θα καλούνται να αναλύσουν ένα ζήτημα θα πρέπει να είναι τέτοιος, ώστε να καταφέρουν να αντιπροσωπεύσουν όλες τις δυνατές απόψεις που μπορεί να υπάρξουν.

4. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

Ο ρόλος της αστυνομίας, θα καθορίζεται από τους δημότες, ώστε να νιώθει ο καθένας πως δεν εξουσιάζεται από τους αστυνόμους, αλλά ο ίδιος τους έχει αναθέσει αυτή την δουλειά για να τον προστατέψουν.

Μία πολύ καλή ιδέα που διάβασα κάπου ήταν η εξής:
Οι αστυνόμοι της κάθε περιοχής να μην είναι μόνιμοι επαγγελματίες, αλλά όλοι (όσοι είναι ψυχικά και σωματικά υγιείς) να περνάνε από αυτή τη θέση κυκλικά, ώστε να συναισθάνονται όλοι αυτόν το ρόλο και όταν πλέον θα έχουν περάσει όλοι από τον ρόλο του αστυνόμου να κατανοούν πιο καλά το νόημα αυτού του ρόλου και να είναι πιο δύσκολο να εγκληματίσουν.

Αυτό ίσως να μπορούσε να εφαρμοστεί και σε άλλα επαγγέλματα τα οποία είναι επαγγέλματα ταμπού για διαφορετικούς λόγους, όπως ο σκουπιδιάρης, ο καθαριστής και άλλα. Αυτά θα βοηθήσουν στο να ισχυροποιήσουν την συνείδηση του καθενός μας ως προς τα σκουπίδια, το περιβάλλον κλπ.

Φυσικά όλα αυτά θα μπορούσαν να οργανωθούν πολύ καλά από τις συνελεύσεις και τις συζητήσεις μεταξύ των δημοτών-πολιτών και θα υπήρχαν και οι κατάλληλες διαδικασίες ώστε να μπορούσαν να κάνουν ένα "διάλειμμα" από την κανονική τους δουλειά.

5. ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ

Τέλος όσον αφορά τις περιφέρειες, δεν είμαι σίγουρος πως θα είναι απαραίτητο να υπάρχουν, αφού για όποιο ζήτημα αφορά περισσότερους από έναν δήμο, αλλά όχι ολόκληρη τη χώρα, θα μπορεί να υπάρχει επικοινωνία μεταξύ των ενδιαφερόμενων δήμων και να σταλούν οι αντίστοιχοι εκπρόσωποι, οι οποίοι θα είναι παραπάνω από ένας ανά δήμο, εάν πρόκειται για πολύ μικρό αριθμό δήμων, και θα γίνεται η απαραίτητη συζήτηση, η κατάθεση των προτάσεων και η διαδικασία δημοψηφίσματος ανάμεσα στους δημότες των ενδιαφερόμενων δήμων.

Εάν για κάποιο λόγο υπάρχουν σταθερά κοινά ζητήματα ανά περιφέρειες, τότε μία ιδέα θα ήταν ο διαχωρισμός των 1000 δήμων σε 20 περιφέρειες αποτελούμενες από 50 δήμους.

6. ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Κλείνοντας λοιπόν, θεωρώ πως σύμφωνα με τα παραπάνω φαίνεται πως δεν χρειαζόμαστε κόμματα και αυτή την μίζερη διαδικασία της αλληλοσφαγής επιχειρημάτων. Δεν θα ήμουν πολύ αντίθετος με την ύπαρξη κομμάτων τα οποία θα υποχρεούταν να λειτουργούν δημοκρατικά στο εσωτερικό τους και γενικώς θα είχαν μία εντελώς διαφορετική νοοτροπία σε σχέση με σήμερα. Και φυσικά με απαραίτητη προϋπόθεση να υπήρχαν κάποιοι αυστηροί κανόνες όπως η ίση προβολή αυτών κλπ.

Ωστόσο, νιώθω πως θα ήταν πιο υγιές το να μην είχαμε κόμματα εάν τελικά αποδεικνυόταν κάτι τέτοιο εφικτό.

Κάπως έτσι λοιπόν φαντάζομαι ένα πραγματικά δημοκρατικό και λειτουργικό σύστημα. Είναι σχεδόν βέβαιο πως θα περιέχει ατέλειες και ανακρίβειες το παραπάνω κείμενο, γι' αυτό μην βιαστείτε να το απορρίψετε. Σίγουρα θα υπάρχουν σημεία με λάθη όπου μπορεί να υπάρχει κάποια καλύτερη πρόταση. Όμως αυτό είναι το γενικό πλάνο ως προς το πως ονειρεύομαι εγώ προσωπικά μία δίκαιη κοινωνία. Και για να βρούμε κάτι καλύτερο από το παρόν ολιγαρχικό σύστημα οφείλουμε να ψαχτούμε. Μόνο έτσι θα έρθει η εξέλιξη. Ο μόνος λόγος για να μην ψαχτείς, είναι επειδή σ' αρέσει αυτό που ζεις...

Επειδή όμως πολλοί θα βιαστείτε να πείτε πως κάτι τέτοιο είναι ουτοπία, διευκρινίζω πως δεν περιμένω από την μια στιγμή στην άλλη να μεταβούμε σε κάτι τέτοιο. Θεωρώ πως πρέπει να υπάρχουν αρκετά μεταβατικά στάδια και το μεταβατικό στάδιο το οποίο πιστεύω πως πρέπει να περάσουμε άμεσα είναι αυτό που θα περιγράφω στην επόμενη ανάρτησή μου που αποτελεί το 3ο και τελευταίο μέρος του θέματος. Δείτε την εδώ.

2 σχόλια:

  1. Υπαρχει μια τεραστια διαφορα της αμεσης δημοκρατιας και της πραγματικης δημοκρατιας. Στα περισσοτερα ζητηματα ο απλος πολιτης δεν ειναι ουτε ενημερωμενος ουτε ειδικος για να μπορει να παιρνει αποφασεις για το κοινο καλο. Κοινως οτι θελει η πλειοψηφια δεν ειναι απαραιτητως συνταγματικο και σωστο. Ειναι η ψυχολογια της μαζας που μετραει, ειναι το κοινο περι δικαιου αισθημα, που πολλες φορες καταπαταει ανθρωπινα δικαιωματα κτλ κτλ. Δεν διαφωνω οτι οι πολιτες πρεπει να εχουν τον τελευταιο λογο απλα σε πολλα θεματα ειναι αμορφωτοι κ σκεφτονται με το συμφερον.
    Επισης:
    Οι αστυνόμοι της κάθε περιοχής να μην είναι μόνιμοι επαγγελματίες, αλλά όλοι (όσοι είναι ψυχικά και σωματικά υγιείς) να περνάνε από αυτή τη θέση κυκλικά, ώστε να συναισθάνονται όλοι αυτόν το ρόλο και όταν πλέον θα έχουν περάσει όλοι από τον ρόλο του αστυνόμου να κατανοούν πιο καλά το νόημα αυτού του ρόλου και να είναι πιο δύσκολο να εγκληματίσουν.
    Αυτο δεν ειναι δημοκρατικο, θα αναγκαζεις τους παντες να περασουν απο την θεση του αστυνομικου χωρις την θεληση τους. Και πως οριζεις το ψυχικα υγιης? Δεν ειναι τυχαιο που υπαρχουν σχολες αστυνομιας, αυτοι οι ανθρωποι κρατανε οπλο εχουν καποια εξουσια. Ασχετο αν αυτες οι σχολες κανουν σκατα την δουλεια τους.
    Και θελω να μου πειτε πως οριζετε την αμεση δημοκρατια, με ψηφοφορια και πλειοψηφια? γτ και το 49-51 ειναι πλειοψηφια αλλα για βαλε κατω να δεις αν ειναι δημοκρατικο το 49% να ειναι αντιθετο με την αποφαση. Ξερεις τι σφαγες θα γινουν? Θα διχαστει ο κοσμος και θα εχουμε εναν εμφυλιο στα σκαρια.
    Απο την αλλη στην ναζιστικη γερμανια ειχαν ενα τυπο αμεσης δημοκρατιας, ο οχλος ηταν τοσο παραπληροφορημενος, οργισμενος και προπαγανδισμενος που οι ιδιοι ζητουσαν αν κρεμασουν τους Εβραιους.
    Οποτε αλλο αμεση δημοκρατια αλλο πραγματικη δημοκρατια, υπαρχει μια σχετικα σαφης γραμμη που τα χωριζει αυτα.
    Τωρα οσο για τα κομματα πρεπει να ξερεις οτι το να υπαρχουν πολλα κομματα σε μια βουλευτικη δημοκρατια ειναι καλο γιατι ακουγονται πολλες διαφορετικες φωνες και προτασεις, ασχετο αν ο κοσμος μας εχει καταντησει τοσο σκατα που τσακωνονται εκει μεσα σαν τα κοκορια. Αν αυτα τα κομματα ηταν σωστα απεναντι στον λαο ηταν πιο δημοκρατικα τα ιδια και συνεργαζοντουσαν καλυτερα μετα3υ τους τοτε θα ειχαμε το καλυτερο δυνατο αποτελεσμα. Αλλα βλεπεις το συμφερον ειναι πανω απ ολα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτή τη στιγμή ισχύει αυτό που λες για την πλειοψηφία και την αμορφωσιά κλπ. Αυτή τη στιγμή, κι εγώ πιστεύω πως ένα σύστημα σαν αυτό που περιγράφω δεν θα ήταν καλό. Θεωρώ πως απαραίτητη προϋπόθεση είναι πρώτα η μόρφωση του κόσμου. Και όταν λέω μόρφωση δεν εννοώ να γίνουν όλοι οικονομολόγοι κλπ, εννοώ να αποκτήσουν δημοκρατική παιδεία. Να μάθουν να μην λειτουργούν σαν όχλος, να μην παρασέρνονται από το ρεύμα, αλλά να έχουν κριτική σκέψη. Αυτά μπορείς να τα μάθεις από το δημοτικό. Το πιστεύω βαθειά πως είναι θέμα παιδείας και αν το εκπαιδευτικό μας σύστημα ήταν σωστό η εικόνα των απλών πολιτών θα ήταν εντελώς διαφορετική.

    Ένα άλλο που θέλω να πω είναι πως κάποια πράματα έχουν γίνει επίτηδες περίπλοκα ώστε να μην τα καταλαβαίνουν οι πολλοί και ώστε να μπορούν πιο εύκολα να ανατεθούν σε ειδικούς κάποια πράματα. Ωστόσο, ακόμα και σε αυτές τις περιπτώσεις, πιστεύω πως αυτό που λέω για τις "ομάδες ειδικών" καλύπτει το θέμα της αμορφωσιάς των πολλών.

    Για την ψυχολογία της μάζας, ακόμα και αν δεν υπάρχει διαφορά με ένα καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα, μία ιδέα είναι να υπάρχουν νόμοι περί ανθρώπινων δικαιωμάτων, οι οποίοι θα είναι πάνω απ' όλα και δεν θα μπορούν να τους παραβούν οι πολίτες. Όπως θα υπάρχει και Σύνταγμα, μέσα στο οποίο θα πρέπει να κινούνται οι πολίτες. Και για να αλλάξουν κάποιο άρθρο του Συντάγματος, αυτό θα γίνεται με διαδικασίες τέτοιες ώστε να μην μπορεί να αλλάζει από την μια μέρα στην άλλη παρορμητικά.

    Για την αστυνομία, ίσως και να μην ήταν πολύ καλό το να τους υποχρεώσω. Φυσικά αυτό δεν θα το επέβαλε κανείς, αλλά θα γινόταν μόνο αν συμφωνούσαν όλοι. Το "ψυχικά υγιείς" θα το διαπιστώνουν ειδικοί ψυχολόγοι-ψυχίατροι που θα κρίνουν αν οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να κρατήσουν όπλο. Αν υπάρχει κάποια άλλη ιδέα που να μπορεί να δημιουργεί την συνείδηση στον καθένα να μην εγκληματεί αλλά και από την άλλη πλευρά την συνείδηση στον αστυνόμο να μην κάνει κατάχρηση εξουσίας, τότε θα το δεχτώ. Θεωρώ πως για κάποια θέματα που αφορούν το σύνολο μιας κοινωνίας, θα πρέπει να είναι χρέος του καθενός να συμβάλει σε αυτά. Όπως η αστυνόμευση, η καθαριότητα κλπ. Ώστε να αποφύγουμε φαινόμενα ρατσισμού και ασυνειδησίας. Σίγουρα θα είναι καλό να αποφύγουμε το "υποχρεωτικό" που λέω πιο πάνω. Αρκεί να βρεθεί κάποια ιδέα.

    Ψηφοφορία: Σαφώς και αν σε ένα ζήτημα έχουμε 51-49 τότε δεν θα πρέπει να περνάει μία απόφαση. Θα πρέπει η πλειοψηφία να είναι συντριπτική. Αν δεν είναι συντριπτική θα πρέπει να κατατίθενται αναλυτικότερα επιχειρήματα, ή να συγκροτείται επιτροπή ειδικών, η οποία θα λαμβάνει τελικά την απόφαση. Θα μου πεις πως αν είναι να γίνει έτσι, θα μπορούσε πάντα να λαμβάνουν αποφάσεις οι επιτροπές ειδικών και απλά να περνάνε από έγκριση από τους πολίτες στη συνέχεια. Ναι, το συζητάω και αυτό. Αρκεί να μπορεί ο κάθε πολίτης, μέσα από τις διαδικασίες που ανέφερα πιο πάνω, να κάνει προτάσεις για νόμους...

    Τονίζω πως ο λαός δεν θα δικάζει, ώστε να αποφασίζει θανατικές ποινές και τέτοια. Θα υπάρχουν δικαστές όπως και τώρα που θα ελέγχονται και θα κρίνονται από το λαό σε βάθος χρόνου και φυσικά διαδικασίες κλήρωσης ώστε να αποφεύγονται φαινόμενα δωροδοκίας.

    Για την ναζιστική Γερμανία δηλώνω άγνοια. Δεν ξέρω πως λειτουργούσε εκείνο το σύστημα που είχαν.

    Αν είναι να υπάρχουν κόμματα, τότε σαφώς και είναι καλό να υπάρχουν πολλά. Απλώς νομίζω πως η ύπαρξη ενός κόμματος από μόνη της σε εγκλωβίζει σε ένα σύνολο απόψεων με το οποίο εκ των πραγμάτων δεν γίνεται να συμφωνούν σε όλα τα ζητήματα, όλα τα μέλη του κόμματος. Μου φαίνεται καλύτερο να υπάρχουν διαφορετικές και πολλές απόψεις, παρά διαφορετικά και πολλά κόμματα...

    Τα παραπάνω είναι ιδέες που μου ήρθαν πρόχειρα ως απαντήσεις έτσι όπως τα βλέπω τα πράματα. Δείξε επιείκεια αν κάτι από αυτά δεν στέκει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή