ΟΠΑΔΙΣΜΟΣ
Όταν δεν υποστηρίζεις μία ομάδα χάνονται κάποια σημαντικά χαρακτηριστικά που έχει το άθλημα αυτό, όπως η αγωνία για το αποτέλεσμα, το πάθος, η υποστήριξη ή αποθέωση αν θέλετε προς την ομάδα ή προς έναν ποδοσφαιριστή και γενικότερα το συναίσθημα. Θεωρώ πως χωρίς αυτά, η παρακολούθηση ενός ποδοσφαιρικού αγώνα χάνει ένα μεγάλο κομμάτι από το ενδιαφέρον της. Σαφώς και πολλοί φίλοι του ποδοσφαίρου θα πουν πως έχει ενδιαφέρον να παρακολουθείς ένα παιχνίδι όπου παίζουν 2 ομαδάρες ας πούμε και θα απολαύσεις θέαμα και θα το ευχαριστηθείς χωρίς να υποστηρίζεις κάποια ομάδα. Και θα συμφωνήσω σε αυτό, όμως με αυτή την λογική θα πρέπει να μαζέψουμε τους καλύτερους παίχτες και προπονητές να φτιάξουν 5-6 υπερομάδες και όλες οι υπόλοιπες να μην έχουν λόγο ύπαρξης...
Αυτό το λέω για την περίπτωση που δεν θα υπάρχουν οπαδοί ομάδων, παρά μόνο φίλαθλοι που θέλουν να βλέπουν φοβερή μπάλα. Σε αυτή την περίπτωση δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης οι μικρότερες ομάδες. Γι' αυτό εγώ προσωπικά δεν θεωρώ καθόλου κακό το να είσαι οπαδός ή φίλαθλος μίας συγκεκριμένης ομάδας ανεξάρτητα με το αν είναι η καλύτερη. Φυσικά για να μην παρεξηγηθώ, δεν λέω πως δεν με ενδιαφέρει το ωραίο ποδόσφαιρο...
Εδώ είναι και το πιο λεπτό σημείο της αντίληψης του ποδοσφαίρου. Όταν όντας οπαδός, παρασέρνεσαι και νομίζεις πως αυτό είναι το νόημα της ζωής σου, πως είναι πάνω απ' όλα και απ' όλους ο Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός κλπ, τότε νομίζω πως η κατάσταση αρχίζει να ξεφεύγει και εκεί είναι το σφάλμα. Πλέον είσαι ικανός και να βρίσεις μάνες αντίπαλου οπαδού και να δείρεις και να σκοτώσεις (αν είσαι βαριά περίπτωση) λόγο του οπαδισμού...
Θεωρώ λοιπόν πως αν έχεις την ωριμότητα να βάλεις όρια ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ στον εαυτό σου, τότε δεν είναι καθόλου κακό να είσαι οπαδός, αντιθέτως αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον. Το λάθος πάλι, είναι όταν κάποιος οπαδός επιθυμεί το "καλό" της ομάδας του με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο. Τότε πάλι η κατάσταση ξεπερνάει τα όρια...
Πρέπει όμως να καταλάβουμε πως όσο και να πωρωνόμαστε-φανατιζόμαστε κατά την διάρκεια ενός ματς θα πρέπει να κατανοούμε πως άλλα είναι τα σοβαρά θέματα στην κοινωνία μας και πως αυτό είναι απλά ένα χόμπυ και ως τέτοιο ασχολούμαστε ή θα έπρεπε να ασχολούμαστε με αυτό. Μην αφήνετε τον εαυτό σαν να παρασέρνεται σε συναισθήματα μίσους προς ομάδες ανθρώπων. Είναι άρρωστο αυτό...
Με βάση τα παραπάνω μπορείτε να ξεχωρίσετε την αρνητική έννοια του οπαδού με την θετική. Στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες, το σύστημα (δηλαδή όλοι αυτοί που θέλουν να έχουν εξουσία) προσπαθεί να δημιουργήσει οπαδούς με την αρνητική έννοια. Πως το κάνει αυτό; Θα το εξηγήσουμε στην συνέχεια...
ΠΡΟΒΑΤΟΠΟΙΗΣΗ
Όταν είσαι μικρός σε ηλικία και το μυαλό σου δεν έχει πήξει ακόμα, είναι πιο εύκολο να σου περάσουν μέσα στο μυαλό σου κάποιες λανθασμένες αντιλήψεις, οι οποίες αργότερα θα σου είναι αρκετά δύσκολο να αποβάλεις. Έτσι εάν στην παιδικοεφηβική σου ηλικία εισχορήσουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κάποια πράματα εσφαλμένα τότε είναι πολύ πιθανό να κυλήσει η υπόλοιπη ζωή σου έχοντας γίνει οπαδός με την αρνητική έννοια.
Η εξουσία από την άλλη ενδιαφέρεται για ένα πράμα μόνο. Για την μάζα. Μία χούντα κινδυνεύει ΜΟΝΟ από την συντονισμένη αντίδραση της μάζας. Άρα όσο έχουμε αποπροσανατολισμένη την μάζα, η χούντα μας δεν κινδυνεύει. Ενολίγης τι θέλει η εξουσία; Να δημιουργήσει πρόβατα. Πως θα το πετύχει αυτό; Θα το πετύχει πολύ εύκολα αυτό εάν καταφέρει και "εκπαιδεύσει" τους ανθρώπους από μικρή ηλικία και δημιουργήσει οπαδούς με την αρνητική έννοια. Και αυτό συμβαίνει λοιπόν. Γιατί επιλέγει τους φίλους του ποδοσφαίρου ώστε να δημιουργήσει τα πρόβατα; Γιατί το ποδόσφαιρο τραβάει πολύ κόσμο και όπως είπαμε και πριν, την εξουσία την νοιάζει η μάζα. Όσο περισσότεροι τόσο το καλύτερο...
Ας μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα. Με ποιο τρόπο η εξουσία πετυχαίνει την προβατοποίηση; Υπάρχουν πολλοί τρόποι. Αρχικά ο τύπος, με την δημιουργία υπερβολικά πολλών εφημερίδων εκ των οποίων πολλές είναι οπαδικές με την αρνητική έννοια. Όλοι ξέρουμε πως ο αθλητικός τύπος όσο περνάνε τα χρόνια ολοένα και πιάνει πάτο όσον αφορά το ήθος και το επίπεδο.
Πως αποδυκνύεται ότι το σύστημα επιθυμεί και συντηρεί όλο αυτό; Μα προφανώς επειδή είναι πανεύκολο να καθαρίσει το ελληνικό ποδόσφαιρο από όλη την σαπίλα αλλά η εξουσία ΕΠΙΛΕΓΕΙ να μην το κάνει. Τα πράματα είναι καθαρά και οοφάνερα.
Από την άλλη οι πρόεδροι των ομάδων χώνονται στο ποδόσφαιρο για ξέπλημα χρήματος. Δεν χώνονται στο ποδόσφαιρο επειδή είναι οπαδοί κάποιας ομάδας ή επειδή τους αρέσει αυτό που κάνουν. Αυτό ισχύει για όλους τους προέδρους κάθε απόχρωσης! Δεν είναι τυχαίο πως πολλοί από αυτούς έρχονται σαν μεσσίες και λίγα χρόνια μετά εξαφανίζονται δήθεν επειδή δεν άντεξαν άλλο...
Οι πρόεδροι αυτοί λοιπόν, τους οποίους οι κυβερνήσεις γνωρίζουν πάντα πολύ καλά πόσο λαμόγια είναι, βοηθούν καταλυτικά στην δημιουργία προβάτων. Γιατί όμως να το κάνουν αυτό; Τι συμφέρον έχουν; Αφενός τους ενδιαφέρει να έχουν πρόβατα οπαδούς που να τους αποθεώνουν και να έχουν πιο εύκολα έσοδα από εισιτήρια κλπ και αφετέρου το κάνουν ως αντάλαγμα για την προστασία που τους προσφέρουν οι κυβερνήσεις και τα κόμματα ώστε να μην βρεθούν σε καμία φυλακή για τα άπειρα σκάνδαλα στα οποία θα έχουν συμμετάσχει...
Πως όμως οι πρόεδροι δημιουργούν πρόβατα; Πάρτε παράδειγμα τον Μαρινάκη. Αυτός ο άνθρωπος ήταν εριστικός από την πρώτη στιγμή που ενεπλάκει με το ποδόσφαιρο. Φάνηκε καθαρά ότι ήταν διαβασμένος ως προς το τι πρέπει να κάνει για να πετύχει. Και τα κατορθώματα του είναι ήδη φανερά. Πέτυχε να δημιουργήσει ένα μεγάλο πλήθος που χάρηκε με μία κάλπικη νίκη που το γεγονός ότι ήταν κάλπικη ήταν φανερό ακόμα και στους ίδιους τους πανηγυρίζοντες. Αυτό είναι το εντυπωσιακό καθόρθωμά του. Δημιούργησε πραγματικά ΠΡΟΒΑΤΑ.
Από την άλλη δημιούργησε και στην αντίπερα όχθη οπαδούς με την κακή έννοια που θέλουν να δείρουν κάθε Ολυμπιακό εξαιτίας των στημένων επεισοδίων που έγιναν στο Καραϊσκάκη. Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί Παναθηναϊκοί που έχουν τσιμπήσει. Ο Μαρινάκης είναι ένα παράδειγμα μόνο που απλά αυτή την εποχή είναι επίκαιρος. Όλοι οι πρόεδροι όμως έχουν διαφορετικό ρόλο από αυτόν που φαίνεται...
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΝΤΕΡΜΠΙ
Το ερώτημα τώρα είναι ποια θα πρέπει να είναι η αντίδραση ενός υγιούς οπαδού μετά τα γεγονότα του Σαββάτου; Εγώ το μόνο που έχω να πω είναι να προσέχετε μην ξεφύγετε από τα όρια. Να μην κάνετε ΠΟΤΕ γενικεύσεις και να μην χρησιμοποιήσετε ΠΟΤΕ βία! Για κανένα λόγο. Όποιος παραβιάσει κάτι από αυτά τότε θα έχει γίνει πρόβατο...
Σχετικά με το ντέρμπι, ναι πιστεύω πως για το καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου, αυτά που έγιναν δεν πρέπει να μείνουν ατιμώρητα και δεν πρέπει να ξεχαστούν ξανά! Δεν είναι θέμα εκδίκησης, είναι θέμα σωτηρίας του αθλήματος. Αν οι οπαδοί του Ολυμπιακού για παράδειγμα δείχνανε με κάποιο τρόπο την διαμαρτυρία τους τότε θα ήταν πολύ εύκολο να μην έχουμε τέτοιους ανθρώπους να διοικούν το ποδόσφαιρο. Θέλει μεγάλα κότσια βέβαια για να κάνεις κάτι τέτοιο την ώρα που η ομάδα σου είναι βολεμένη. Αυτό μας καθρεπτίζει και σαν κοινωνία όπως είπα και στην προηγούμενη ανάρτησή μου...
Όπως καταλάβατε όλα τα παραπάνω τα έγραψα με αφορμή τα τελευταία γεγονότα τα οποία έβαλαν ταφόπλακα στο φετινό πρωτάθλημα, γι' αυτό κι εγώ με αυτή την ανάρτηση κλείνω για φέτος όσον αφορά το ελληνικό πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο. ΑΝ δεν υπάρξει κάποια δραματική εξέλιξη δεν θα ξανα-ασχοληθώ για φέτος. Κλείνω θεωρώντας τον Παναθηναϊκό πρωταθλητή...
ΥΓ: Εκτός από τους Σισέ και Ζιλμπέρτο που θα φύγουν αηδιασμένοι από αυτά που είδαν στην Ελλάδα, υπάρχει και ένας άλλος μεγάλος ποδοσφαιριστής που αηδίασε με την Ελλάδα και τον Ολυμπιακό. Πρόκειται για ποδοσφαιριστή που έφερε ο ίδιος ο Ολυμπιακός στην Ελλάδα. Τον Ριβάλντο!
Θα μπορούσε βέβαια να ήταν ο Παναθηναϊκός η ομάδα με την οποία θα αηδίαζαν όλοι. Το θέμα δεν είναι ποια ομάδα είναι αυτή που σαπίζει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Σημασία έχει κατά πόσο οι οπαδοί τρώνε κουτόχορτο και συντηρούν αυτήν την ομάδα αντί να την αλλάξουν. Δεν φταίει μόνο ο Μαρινάκης δηλαδή. Φταίνε και όλοι αυτοί που τον υποστηρίζουν και θριαμβολογούν με τα καμώματά του...
Καληνύχτα σας και εύχομαι καλή ανάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο...
Ας πάρουμε το υποθετικό σενάριο ενός αγώνα ποδοσφαίρου μεταξύ 2 ομάδων που δεν γνωρίζουμε. Τυχαίνει να είμαστε σε ένα γήπεδο ανοιχτό όπου απλά είδαμε φως και μπήκαμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είμαστε με το μέρος καμίας εκ των 2 ομάδων. Απολαμβάνουμε αυτό που βλέπουμε και σχολιάζουμε αρνητικά ή θετικά τις φάσεις και τα συναφή... Καθώς περνάει η ώρα αρχίζει να μας αρέσει αυτό που βλέπουμε περισσότερο γιατί και οι 2 ομάδες παίζουν πολύ καλά και δεν μπορούμε να προβλέψουμε το σκορ. Όλα καλά και ωραία. Τη στιγμή που κάποιος από εμάς θα πάρει το μέρος μιας εκ των 2 ομάδων έτσι για την πλάκα τη υπόθεσης την ίδια στιγμή χάθηκε το νόημα.
Αντικειμενικά πλέον δεν σε νοιάζει το ποδόσφαιρο, ή αν θες καλύτερα δεν σε νοιάζει μόνο το ποδόσφαιρο. Σε νοιάζει αν θα είσαι με τον νικητή. Προσπαθείς να το ζήσεις παραπάνω από το φυσιολογικό! Επιζητάς παράλογη ευχαρίστηση.
Ένας φυσιλογικός άνθρωπος που βλέπει μια ταινία στην οποία νικάνε οι καλοί ή ο δολοφόνος, θα ευχαριστηθεί ανεξαρτήτως αποτελέσματος εαν η τανία είναι ωραία. Αυτός που στα 5 πρώτα λεπτά θα λέει "εγώ θέλω να νικήσει ο δολοφόνος" και τελικά χαρεί επειδή έγινε έτσι, στην πραγματικότητα θα χαρεί για άσχετο με το έργο λόγο...
Αυτό που λέω λοιπόν είναι πως κάνεις λάθος. Ο υγιής ποδοσφαιρόφιλος δεν θα το έπαιρνε προσωπικά. Δηλαδή δεν θα έλεγε "είμαι Παναθηναϊκός". Δεν είναι φυσιολογικό να νομίζεις ότι είσαι Παναθηναικός ή Ολυμπιακός. Αφού δεν είσαι! Την στιγμή που αυτοαποκαλείσαι Παναθηναικός κάπου έχεις μπερδευτεί. Καταλαβαίνω το επιχείρημά σου ότι αυτό σου προσφέρει ευχαρίστηση μέσω των συναισθημάτων που περιέγραψες και εφόσον προσέχεις να μην ξεπεράσεις τα όρια δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
Ακόμα και έτσι όμως, προσέχοντας να μην ξεπεράσεις τα όρια, παραμένει μια χαζή ενέργεια. Είναι το ίδιο που συμβαίνει και με τη μουσική. Έγινα MANOWAR-ας και οι Iron Maiden είναι κάτι σαν αντίπαλοι. Αν βγάλουν κάνα ωραίο τραγούδι θα το παραδεχτώ αλλά γενικά δεν είμαι μαζί τους. Είμαι MANOWAR-ας τώρα.. τελείωσε. Δεν μου πάει καρδιά να αγοράσω μπλούζα των Iron Maiden ακόμα και αν δεν έχω κάτι συγκεκριμένο μαζί τους.
Θα μου πείς οι MANOWAR και οι Iron Maiden δεν είναι αντίπαλοι. Και θα σου πω αυτό δεν έχει σχέση. Όλοι οι τραγουδιστές προσπαθούν να βγάλουν όσο πιο ωραία τραγούδια μπορούν. Όλοι οι ποδοσφαιριστές προσπαθούν να παίξουν όσο καλύτερα μπορούν. Επειδή οι κανόνες του ποδοσφαίρου είναι 11 εναντίον 11 δεν σημαίνει ότι αυτές οι 2 ομάδες είναι εχθροί. Απλώς έτσι είναι οι κανόνες. Όλοι προσπαθούν να παράγουν ωραίο ποδόσφαιρο. Και τα μουσικά συκγροτήματα το ίδιο κάνουν.. και τώρα που το σκέφτομαι υπάρχουν και VS μάχες μεταξύ τραγουδιστών στο λεγόμενο free style αν το λέω καλά.. Που λέει ο καθένας στίχους που του κατεβαίνουν εκείνη την ώρα με τη σειρά μέχρι κάποιος να χάσει αν δεν ξέρει τι να πει. Μήπως να γίνει το ίδιο και στη μουσική λοιπόν? Μόνο και μόνο για να μεγιστοποίησουμε τα συναισθήματά μας?
Και θα μου απαντήσεις ΝΑΙ εφόσον προσέχουμε να μην ξεπερνάμε τα όρια. Και εγώ θα σου πω ΟΧΙ γιατί άμα είναι έτσι θα δημιουργούμε ψεύτικα είδωλα για το κάθε πράγμα για να χαιρόμαστε μόνοι μας! Εγώ είμαι με τα στογγυλά κοχύλια όχι με τα τριγωνικά! Κάθε φορά που βλέπω στρογγυλό κοχύλι στη θάλλασα νιώθω μια νίκη να κερδίζεται μέσα μου! Στογγυλά κοχύλια VS τριγωνικά κοχύλια σημειώσατε 5434 - 4322!
Το κατέστραψα? χαχα σκέψου το περιμένω απάντηση!
Αρχικά θα σου πω αυτό που είπες κι εσύ. Ότι οι Manowar δεν είναι αντίπαλοι με τους Maiden. Και όταν λέω δεν είναι αντίπαλοι, δεν εννοώ ούτε πως δεν μισιούνται (μπορεί και να μισιούνται) ούτε πως δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν (μπορεί και να έχουν). Εννοώ πως το τραγούδι από μόνο του ως θεσμός (δεν ξέρω πως αλλιώς να το χαρακτηρίσω) δεν είναι φτιαγμένο για να ανταγωνίζονται 2 άνθρωποι ή 2 ομάδες ανθρώπων μεταξύ τους. Το τραγούδι είναι για να διασκεδάσει από μόνο του τον ακροατή με την μουσική και τους στίχους. Αυτά αρκούν για να διασκεδάσεις από ένα τραγούδι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ποδόσφαιρο από την άλλη είναι ένα ΠΑΙΧΝΙΔΙ και οι κανόνες αυτού του παιχνιδιού είναι να είναι αντιμέτωπες 2 ομάδες. Είναι δηλαδή βασικότατο χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου αθλήματος. Αν δεν υπήρχε συναγωνισμός, νικητής, χαμένος, αντίπαλος, συμπαίκτης κλπ δεν θα υπήρχε ποδόσφαιρο. Γιατί έτσι είναι κατασκευασμένο αυτό το παιχνίδι. Οπότε ο θεατής που του αρέσει αυτή η διαδικασία και όλο αυτό το παιχνίδι, για να μπει μέσα στο κλίμα αυτού του παιχνιδιού και για να το νιώσει όσο πιο καλά μπορεί παρακολουθώντας το, ταυτίζεται με μία ομάδα. Πως να στο πω. Αν σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα μπει γκολ και η εξέδρα δεν φωνάξει ΓΚΟΟΟΟΛ τότε δεν θα λέγεται ποδόσφαιρο. Δεν θα έχει την ίδια αξία έτσι για τον θεατή. Οπότε για να γίνει αυτό θα πρέπει εξαρχής να θέλεις να κερδίσει κάποιος...
Τώρα όσον αφορά την υποστήριξη συγκεκριμένης ομάδας χωρίς αλλαγή, αυτό γίνεται γιατί έτσι έχει μεγαλύτερη αξία. Να ξέρεις πως η ομάδα που έχεις επιλέξει εξαρχής είναι αυτή που παρακολουθείς και όχι πως αλλάζεις συνεχώς. Έτσι θα χανόταν όλο το υπόλοιπο συναίσθημα. Εξάλλου στο ποδόσφαιρο δεν διεξάγονται άκυροι αγώνες, διεξάγονται διοργανώσεις ολόκληρες και πρωταθλήματα, οπότε έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον να παρακολουθείς μία ομάδα από την αρχή ως το τέλος ενός πρωταθλήματος...
Με την λογική την δική σου, θα είναι κακό το να υποστηρίξεις κάποιον καθώς θα παρακολουθείς 2 άτομα (πχ φίλους σου) να παίζουν σκάκι ή οτιδήποτε άλλο ξέρω γω; Στην πλάκα και χωρίς να μισείς αυτόν που δεν θα υποστηρίζεις. Αν ναι γιατί; Εγώ πιστεύω πως παραείναι αυστηρό αυτό που λες, αφού όταν παρακολουθείς κάτι σαν χόμπι δεν θα πρέπει να βάζουμε τόσα όρια χωρίς λόγο.
Σχετικά με το freestyle επειδή δεν το έχω ζήσει δεν μπορώ να σου πω με σιγουριά. Μπορεί και ναι, μπορεί και όχι. Πάντως η μουσική δεν περιέχει από μέσα της τέτοια στοιχεία (συναγωνισμού κλπ) όπως το ποδόσφαιρο που είναι η φύση του τέτοια οπότε αυτό νομίζω πως είναι το βασικότερο στοιχείο που πρέπει να κρατήσεις...